- سه شنبه ۲۶ شهریور ۹۸
- ۲۱:۲۵
جواب: ما چند نوع عربی داریم:
اول: عربی فصیح سنتی (همان عربی زبان قرآن و کتب قدیمی و کتب حوزوی)
دوم: عربی محاوره ای فُصحی (همان عربی روزنامه و اخبار رسمی شبکه های تلویزیونی یعنی زبان معیار)
سوم: عربی محاوره ای شعبی (دارجه هم می گویند)
در حقیقت آنچه شما در دبیرستان یاد گرفته اید و طلاب نیز در کتب خود -مثل صمدیه و سیوطی و مغنی- خوانده اند نوع اول است. گرچه خواندنش خوب است و در فهم قرآن به شما کمک می کند ولی اگر با استفاده از آن با یک عرب زبان صحبت کنید فکر می کند شما دارید فارسی صحبت می کنید!...
عربی فصیح نیز همان عربی است که زبان مشترک بین 25 کشور عربی است.
عربی شعبی نیز همان فصیح است ولی بصورت شکسته و کوچه بازاری شده!
چقدر سخت شد! با یک مثال توضیح می دهیم. فرض کنید وارد فرودگاه رفیق حریری بیروت شده اید و چمدان در دست منتظر تاکسی هستید.
اگر با عربی سنتی و زبان کتب درسی حوزوی بخواهید صحبت کنید فقط می توانید بگویید: اُریدُ یعنی می خواهم. اما نمی دانید تاکسی به عربی چه می شود زیرا تابحال بین قواعد دستور عربی و صرف افعال و تصغیر و جمع مکسر به چنین کلمه برخورد نکرده اید
اما طبق عربی محاوره ای فصیح شما خواهید گفت: اُریدُ سیّارةً یعنی یک ماشین می خواهم.
اما طبق عربی محاوره ای شعبی خواهید گفت: اَرید تَکسی!
این جمله آخر طبق دستور عربی اشتباه است زیرا همزه متکلم وحده مضموم است نه مفتوح.
یک مثال دیگر که خاطره ای از خودم است.
اولین بار که به کربلا رفتم، پیش یک دست فروش رفتم و گفتم: اُریدَ جُبنَاً
طرف نفهمید چه گفتم با این که طبق عربی فصیح درست حرف زده بودم.
باز حرفم رو تکرار کردم ولی طرف نفهمید که نفهمید!
دفعه سوم مجبور شدم پانتومیم بازی کنم و دست و پا شکسته توضیح دهم که چه می خواهم!
بالاخره مرد عرب گفت: هاااا جِبِن!
می بینید که فقط اعراب کلمه عوض شد اما یک دنیا تفاوت داشت. این فرق عربی فصیح و شعبی است!
آنچه در این کانال در صدد آموزش آن هستیم فعلا عربی محاوره ای فصیح است و در مرحله بعدی لهجه های عراقی، شامی و مصری را نیز آموزش خواهیم داد.
ضمنا علاوه بر زبان، با دین و فرهنگ کشورهای عربی هم بیشتر آشنا خواهیم شد. از جمله:
آشپزی
فرهنگ رفتاری
مباحث قومیتی و مذهبی
مسائل سیاسی و مشکلات پیش روی ملت های مختلف عربی
و....
با ما همراه باشید ضرر نمی کنید.
